Labrador retriever to bez wątpienia jedna z popularniejszych ras na świecie. Psy tej rasy uchodzą za uosobienie cierpliwości i łagodności, dlatego dorobiły się etykiety psów rodzinnych. Czy labrador rzeczywiście nadaje się na psa dla całej rodziny i czy każdy poradzi sobie z tym psem?
Pochodzenie rasy
Za przodków współczesnego labradora uznaje się psy pracujące w portach Nowej Fundlandii i polujące z brytyjskimi myśliwymi. Miały za zadanie pomagać zwłaszcza przy polowaniach na ptactwo wodne. Od psów tych oczekiwano zatem doskonałego radzenia sobie w wodzie i przynoszenia w pysku upolowanej zwierzyny. Nawiązuje do tego drugi człon nazwy – to retrieve z angielskiego oznacza przynosić. Z kolei określenie labrador pochodzi od półwyspu Labrador w Kanadzie. Jest to nieco mylące, ponieważ wiemy już, że rasa ta pochodzi z Nowej Fundlandii.
Doskonały węch i delikatny chwyt pyska sprawiły, że labradory szybko stały się ulubieńcami brytyjskiej arystokracji, która wykorzystywała je do polowań. Z czasem – wraz z coraz większą popularnością labradorów – psy te zaczęto traktować przede wszystkim jako psy towarzyszące całym rodzinom. Łagodność labradorów i ich pozytywne nastawienie do świata sprawiły, że rasa ta uchodzi za idealną dla dziecka. Nie do końca jednak wpłynęło to korzystnie na rasę, ponieważ często labradory trafiały do nieodpowiednich osób, które nie szanowały granic psa. A to kończyło się potem problemami. Mimo to wciąż niemal na każdym osiedlu można natknąć się na przynajmniej jednego labradora – i to często prowadzonego przez dziecko.
Wygląd labradora
Labrador retriever to duży pies o masywnej budowie i sylwetce wpisanej w prostokąt. Ma szeroką i głęboką klatkę piersiową z niemal prostą dolną częścią tułowia. Głowa jest spora, ale nie powinna być za duża w stosunku do reszty ciała. Zdecydowanie wyróżniają się łuki brwiowe, a uszy luźno zwisają i są nisko osadzone. Ogon labradora jest grubszy u nasady i zwęża się ku górze.
Labradory są psami dużymi, dorosłe osobniki osiągają wzrost w kłębie od 54 do 57 cm i ważą od 25 do 36 kg. Rasa ta ma skłonność do tycia, zwłaszcza gdy są nieodpowiednio karmione i mają za mało ruchu. W związku z tym niestety często można spotkać labradory ze sporą nadwagą.
Sierść i umaszczenie
Psy rasy labrador retriever ma sierść krótką, gładką i z gęstym podszerstkiem chroniącym przed trudnymi warunkami atmosferycznymi. Nie potrzebują skomplikowanej i żmudnej pielęgnacji, wystarczy raz na jakiś przeczesać futro, by było one zdrowo lśniące. Więcej czasu na czesanie trzeba poświęcić dwa razy w roku w momencie linienia.
Dopuszczalne umaszczenie labradora to: czarne, czekoladowe i żółte (od jasnokremowego po rude). Żółta maść często określana bywa jako biszkoptowa. Wzorzec rasy dopuszcza niewielką białą plamkę na piersi. Labrador w umaszczeniu biszkoptowym bywa mylony z golden retrieverem, mimo że goldeny mają sierść znacznie dłuższą.
Biszkoptowe umaszczenie labradora jest niezwykle popularne.
Labrador – charakter i usposobienie
Psy rasy labrador retriever są bardzo wesołe, pełne życia, łagodne i pozytywnie nastawione do całego świata. Uwielbiają spędzać czas z człowiekiem, chętnie nawiązują też kontakty z nowymi ludźmi. Labrador zdecydowanie nie nadaje się na stróża, ponieważ z dużą dozą prawdopodobieństwa wpuściłby każdego na swój teren. Psy mocno przywiązują się do swoich opiekunów, dlatego potem źle znoszą samotność i rozłąkę. Zdarza się, że cierpią z powodu lęku separacyjnego.
Labradory kochają ruch – jak zresztą na psa myśliwskiego przystało. Długie spacery po lesie, eksploracja nowych terenów, a przede wszystkim kąpiele w wodzie to to, co rasa lubi najbardziej. Uwaga, bo ta miłość do wody sprawia, że chętnie taplają się także w błocie. Jeśli więc człowiek bardzo ceni sobie czystość w domu, to raczej powinien zapomnieć o labradorze. Poza spacerami warto zadbać o zaspokojenie silnej potrzeby węszenia. Można ćwiczyć zatem nosework lub tropienie.
Labradory są psami inteligentnymi i mocno skupionymi na człowieku. Chętnie uczą się nowych sztuczek i wykonują polecenia opiekuna. Zdecydowanie nie znoszą nudy. Jednocześnie są wrażliwe i absolutnie nie wolno stosować wobec nich żadnych form awersji.
Dla kogo labrador?
Labrador retriever to bez wątpienia rasa psów dla ludzi aktywnych i chętnych na długie spacery. Psy te chętnie podróżują ze swoją rodziną i na ogół dobrze odnajdują się podczas wyjazdów. Nie potrzeba dużego doświadczenia, by być dobrym opiekunem labradora. Rasa ta nadaje się na pierwszego psa, ponieważ sporo wybacza, ale pamiętajmy, że zaniedbania prędzej czy później się zemszczą. Wprawdzie labradory są z natury łagodne i cierpliwe, ale to nie znaczy, że zniosą brak szanowania ich komunikacji i stawianych granic. Sfrustrowany, znudzony labrador może wejść właścicielom na głowę i zacząć stwarzać poważne problemy behawioralne.
Poza dużą dawką ruchu labradory wymagają więc empatycznego, wyrozumiałego i konsekwentnego opiekuna. Wówczas staną się oddanymi i lojalnymi przyjaciółmi, z którymi można podążać niemal na koniec świata. Takie zrównoważone i odpowiednio traktowane labradory będą również świetnymi towarzyszami dla dzieci. Są bowiem bardzo cierpliwe i potrafią znieść wiele. Pamiętajmy jednak, że żaden pies nie nadaje się wyłącznie dla dziecka. Także kontakty psa z dzieckiem powinny zawsze odbywać się pod nadzorem osoby dorosłej. Labradory to duże psy, które samą swoją masą mogą zrobić krzywdę dziecku podczas zabawy.
Z racji tego, że labrador nie lubi samotności, to nie będzie trafnym wyborem dla osoby, która bardzo często spędza czas poza domem bez psa. Rasa ta nie nadaje się też na stróża – po pierwsze życie z dala od człowieka to dla labradora udręka, a po drugie nie wykazuje żadnego instynktu stróżującego.
Labradory potrzebują dużo aktywności fizycznej.
Zdrowie i długość życia
Labrador cieszy się przyzwoitym zdrowiem, a średnia długość życia wynosi 10-12 lat. Do najczęstszych dolegliwości labradorów należy dysplazja stawów biodrowych i łokciowych. Psy te nie powinny zatem być za mocno forsowane i zdecydowanie nie mogą chodzić po schodach. Oczywiście należy zapewnić psu dużą dawkę ruchu, jednak aktywność ta musi być rozsądna.
U labradorów mogą występować też problemy ze wzrokiem, w tym zaćma. Z powodu swojej sporej masy i łakomstwa labradorom grozi także skręt żołądka.
Prawdziwym wyzwaniem u labradorów jest utrzymanie u nich odpowiedniej wagi. Labradory uwielbiają jeść i uchodzą za najbardziej żarłoczną rasę psów. Na każdym kroku można też spotkać otyłego labradora. Co ciekawe, naukowcy odkryli, że spora część labradorów jest nosicielami genów sprzyjających podjadaniu i w konsekwencji nadwagi. Dlatego tak ważne jest, by nie przekarmiać psa, nie reagować na próby wyłudzenia dodatkowej porcji i smaczka oraz zapewniać psu prawidłową ilość ruchu.
Labrador retriever szczeniak – cena i hodowla
Moda na labradory sprawiła, że jak grzyby po deszczu wyrastały pseudohodowle tej rasy. Absolutnie odradzamy kupowania psa z takiego miejsca, ponieważ nie tylko wspieramy nielegalny interes, ale także bierzemy psa, który może być obciążony wadami genetycznymi. Najczęściej labradory narażone są na dysplazję. Odpowiedzialna hodowla nigdy nie rozmnaża psów, które chorują na dysplazję. Równie ważny jest charakter rodziców i wczesna socjalizacja. Aby szczeniak był stabilny emocjonalnie i zrównoważony, musi mieć takich rodziców. Niestety w pseudohodowlach często rozmnaża się psy z nadmierną lękliwością czy skłonnością do agresji. A to mocno wpływa na późniejsze życie kupionego psa i jego właściciela.
Cena szczeniaka labradora z rodowodem wynosi średnio 2000-4000 zł.